Ik heb ooit eens een meisje geholpen wiens moeder was overleden. Thuis wist ze zich geen raad met haar diepe verdriet. Als gezinswerker heb ik haar kunnen helpen daarmee om te gaan. We hebben in een glazen potje allerlei lagen stoepkrijt en zand gemaakt. Elke kleur stond voor een herinnering die ze had met haar moeder; de eerste vakantie, zwemles, verjaardag en een nieuwe jurk kopen. Het laagje van het overlijden van haar moeder zat er ook tussen. Het verdriet bleef, maar ze leerde dat er behalve het overlijden ook andere herinneringen waren.

Ik heb het meeste contact met pubers tussen de 13 en 16 jaar. Ze zitten met uiteenlopende kwesties, zoals gescheiden ouders of het overlijden van een dierbare. Daarnaast hebben ze vaak last van onzekerheid. Dat is natuurlijk inherent aan deze leeftijd, maar social media verergert deze situatie vaak nog meer. Je moet als jongere tegenwoordig sterk in je schoenen staan om overeind te blijven. Dat kan echt best lastig zijn en ik probeer ze hierbij te helpen.

Bij goede zorg denkt iedereen gauw aan grote dingen, maar de kleine momenten maken juist het verschil. Zo kan een goed gesprek al veel verbeteren. Het helpt met elkaar aan tafel te zitten en iemand zijn mening te vragen of een compliment te geven. Ik zorg ervoor dat gezinnen weer begrip krijgen voor elkaar. Eigenlijk geeft ik ze tips hoe ze van mij af kunnen komen, want uiteindelijk gaat het er om dat ze zonder mij verder kunnen