Ik werk aan een project voor en door vrijwilligers met een psychiatrische aandoening, die zelf behandeld zijn of in behandeling zijn in de GGZ. Vaak hebben ze jarenlang thuis gezeten, en te horen gekregen dat ze niks kunnen. In ons project kunnen mensen op vrijwillige basis aan de slag met iets wat ze leuk vinden, of waar ze goed in zijn. Dat kan horeca zijn, werk bij de receptie, administratie, de klussendienst of een repair café. Ook als ze nog niet weten wat ze leuk vinden, kunnen ze bij ons komen werken. Dan gaan we samen ontdekken wat het beste past. Het doel is om vanuit het vrijwilligerswerk door te stromen naar een leer-werktraject, of een opleiding, en daarvandaan naar een vaste baan.

Als mensen bij ons komen, kijken we niet naar wat voor ‘rugzak’ ze hebben. We gaan juist uit van hun kwaliteit en talenten, in plaats van wat niet kan. We kijken naar de mens, niet naar de aandoening. Je ziet mensen daardoor groeien, meer vertrouwen krijgen. Vooral dat laatste is zo belangrijk. Je wil toch het gevoel hebben dat je er iets toe doet? Ik weet hoe het voelt: zelf was ik ook psychiatrisch patiënt. Maar sinds ik dit werk doe, heb ik geen behandeling meer nodig gehad.

Als ervaringsdeskundige begrijp ik wat mensen met een psychiatrische aandoening doormaken. De tijd die ik in een beschermde woonvorm heb doorgebracht, vond ik vreselijk. Mensen lagen alleen maar op de bank, of in bed. Niemand deed iets. Dat is toch geen kwaliteit van leven? Ik wilde niet meer daar tussen zitten. Toen ik met begeleiding op mezelf ging wonen, kreeg ik weer ruimte in mijn hoofd. Toen ontstond het idee voor het Bruisnest. Als psychiatrisch patiënt hoor je niet buiten, maar in de samenleving. Je moet functioneren in een gezonde omgeving. Ik heb een cliënt die van het UWV te horen kreeg dat ze moest gaan werken in een sociale werkplaats. “Daar heb jij helemaal niks te zoeken”, zei ik tegen haar. “Jij kan veel meer.” Nu doet ze regulier, betaald werk en een opleiding in de horeca. Begeleiders in de zorg hebben soms de neiging iemand te veel te pamperen. Terwijl ik denk: jij hebt echt veel meer in je mars.