Ik ben Peer Support Worker. Na mijn opname 1998 ben ik in de zorg gaan werken. Mijn wens was om mijn ervaringskennis in te zetten voor herstel van anderen. Dat liet op zich wachten. Ik ben eerst gaan werken als begeleider in de intensieve zorg. In de 2010 kwam mijn huidige werkgever in de geestelijke gezondheidszorg op mijn pad. De visie op herstel die daar wordt gehanteerd sprak mij enorm aan en ik wist direct dat ik mijn verleden kon gebruiken om iets te betekenen voor een ander. ik heb een intern leertraject voor ervaringsdeskundige gevolgd. Een intensief traject waarbij ik de oorzaak van mijn verslaving in kaart heb gebracht. Daarbij volgde ik ook therapie. Thema's zoals (zelf)stigma, angsten, schaamte en eenzaamheid hielden de groei van mijn identiteit tegen. Al snel werd duidelijk dat ik vanaf mijn jeugd met een complex trauma rondliep. In therapie ben ik hier aan gaan werken.

Nu sta ik naast iemand van mens tot mens, gelijkwaardig. Als ik iets herken dan deel ik op een gepast moment mijn eigen ervaring waarbij de ander zich in herkent. Ruimte creëren waarbij ik vanuit peer support meer vragen stel, waardoor die ander op zoek gaat naar eigen oplossingen. Ik probeer zo min mogelijk te adviseren, maar de regie bij de ander te laten. Ik kan wel uitleggen wat mij geholpen heeft in mijn herstel.

Cliënten voelen zich snel bij mij vertrouwt en komen regelmatig mij op de inloop opzoeken voor een praatje of sluiten aan bij de herstelwerkgroep. Cliënten zijn ook van betekenis voor mij en dat is goed voor hun eigenwaarde.

Het belangrijkste is dat ik vanuit herkenning van bovengenoemde thema's aansluiting vind. Dat is voor iedereen herkenbaar ondanks de psychische stoornis of verslaving. Aansluiting vinden op de lijdensweg die we allemaal hebben. Ruimte maken voor herstel, aanleren van nieuw gedrag en stapjes buiten de comfort zone durven nemen. Groeien in identiteit.

Ik wil iemand vooral laten weten: hé, er luistert iemand echt naar je. Elke cliënt heeft zijn eigen dromen en wensen.