Als ik de pleegkinderen zie die ik begeleid en dan terugdenk aan hoe ze bij ons binnen kwamen, dan word ik daar heel blij van. Ik wist altijd al dat ik in de zorg wilde werken, en tijdens mijn studie ontstond mijn interesse voor pleegzorg. Een kind kiest er niet voor waar het geboren wordt. Ik denk dat het altijd het beste is om in een gezin op te groeien, om een thuis te hebben, ook als dat niet bij de eigen ouders is. Ik vind het mooi dat ik daar een bijdrage aan kan leveren.

Ouders met wie wij te maken hebben willen wel voor hun kind zorgen, maar ze kunnen dat niet. Daar zit veel onmacht. Moeilijke gesprekken met ouders horen dan ook bij het werk. Maar het is niet zo dat je er dan alleen voor staat. Je kan een gesprek vooraf altijd doornemen met een gedragsdeskundige of een leidinggevende. En zolang je het belang van het kind voorop stelt, weet je dat ook die moeilijke gesprekken de moeite waard zijn.