Hoe meer ik leer over het menselijk lichaam, hoe enthousiaster ik word. Het mooiste van mijn werk is dat ik eindeloos kan doorleren en alle kennis kan gebruiken.
Mijn baan kan ik net zo uitgebreid maken als ik zelf wil. Zo ben ik verpleegkundig specialist acute zorg. In deze functie bezoek ik mensen die eigenlijk niet ziek genoeg zijn voor een ambulance, maar toch hulp nodig hebben. Gisteren heb ik bijvoorbeeld de wonden van een mevrouw gehecht die gevallen was met haar scootmobiel. Daarnaast rijd ik ook op de gewone ambulance. We weten echt nooit waar we terecht komen. De ene keer reanimeer je een patiënt in de rechtbank en niet veel later haal je iemand uit een verongelukte auto die al half vol water staat en op zijn kant ligt. In zo’n geval moet je echt als team samenwerken met de brandweer en al je creativiteit aanspreken. Dit is een heel vrij beroep en dat vind ik heerlijk. Als ik bijvoorbeeld weer in een ziekenhuis zou gaan werken, val ik weer onder een bepaald stramien met protocollen. Daarnaast zit je weer tussen vier muren en dat vind ik tegenwoordig helemaal niks. Ik zou nooit meer een andere baan willen.