Na de Academie voor Lichamelijke Opvoeding vond ik een commerciele baan, waar ik werkte in een gejaagde, egoïstische wereld. Na verloop van tijd wilde ik overstappen naar een sportgerelateerd beroep, 'iets doen' met mijn diploma. Ik dacht dat dit moeilijk ging worden, ik had al lange tijd niks met mijn diploma of in die richting gedaan. Via vrijwilligerswerk, ik gaf wekelijks sportles aan gedetineerden die in hun re-integratie proces zaten, kwam ik erachter dat welzijnswerk me goed ligt. Mede dankzij deze ervaring kreeg ik al snel een baan in mijn huidige vakgebied.

Het mooie van mijn werk vind ik dat sport en beweging niet alleen helpt om mensen gezond te krijgen en houden. Het is ook een goed middel om met de inwoners in contact te komen. Met de beweegprojecten die je opzet breng je iedereen samen: van jong tot oud en van professional tot wijkbewoner.

Ik begeleid bijvoorbeeld een groep jonge mantelzorgers. Ze kunnen om de week bij ons een paar uurtjes ontspannen of uitrazen. Soms komen ze alleen maar lol maken of een balletje trappen. Een andere keer willen ze ook hun verhaal kwijt en hebben ze behoefte aan een luisterend oor. Laatst kwam ik binnen en vloog een deelnemer me om mijn nek. Hij was blij dat ik er was en vertelde honderduit over zijn sportdag van die week. Het is iets kleins, maar toch fijn dat je er op die manier voor ze kan zijn.