Mensen met beperkingen, op wat voor gebied dan ook, vinden het soms moeilijk om aansluiting te vinden in de wijk waarin zij wonen. Sommige omwonenden vinden het lastig met mensen met een beperking om te gaan en houden ze daarom wat op afstand. Dat is geen onwil, ze kennen het gewoon niet. Als sportcoach probeer ik zoveel mogelijk mensen samen te brengen door middel van sport en beweging. Op deze manier wil ik ervoor zorgen dat mensen met een beperking beter aansluiting kunnen vinden in de samenleving en kunnen participeren.

Ik heb altijd interesse gehad in de zorg. Op de middelbare school werd ik behandeld door een fysiotherapeut die ook mensen met een beperking hielp. Dat vond ik heel gaaf. Toen dacht ik: ‘Ja, dat wil ik ook’. Op het VMBO koos ik daarom voor de sectorrichting zorg. Dat paste echter niet goed bij mij; ik moest bijvoorbeeld veel dweilen en koken. Dat heb ik twee weken volgehouden. Uiteindelijk koos ik voor een sportrichting.

Het werk als buurtsportcoach en bewegingsagoog past helemaal bij mij: op deze manier kan ik sport en de zorg combineren en echt een bijdrage leveren. Dit werk geeft heel veel voldoening, ik doe het echt vol passie. Afgelopen jaar kon ik eindelijk aan de slag op de werkvloer, dat vind ik zo leuk. Natuurlijk zit ik ook wel eens achter de computer, maar als ik in de praktijk bezig ben, in de wijk of het zwembad krijg ik zoveel van deze mensen terug. Dan weet ik waarom ik het doe.