Vroeger wilde ik Wendy van Dijk worden. Mensen helpen, zoals zij deed met het tv-programma Hart in Actie, dat leek me prachtig. Ik hoef alleen niet zo nodig in de schijnwerpers te staan. (Lachend:) Ergens is dat wel gelukt.

Ik werk met mensen met een licht verstandelijke beperking die wel zelfstandig wonen. Zij hebben allemaal andere vragen, sommigen hebben hulp nodig met sociale contacten, anderen geldzaken of huisvesting.

Ik heb een cliëntje van 4 jaar oud, een jongetje met downsyndroom. Hij zit nu op een reguliere basisschool en daar begeleiden wij hem. Dat vind ik zo mooi, hij doet nu wat niemand voor mogelijk hield. Juist doordat moeder zo gedreven is en er hulp is ingeschakeld. Hij kan niet praten en is niet zindelijk, dus daar heeft hij ons voor nodig. Maar ik zie hem groeien. Dat zal een keer stoppen, hij zal geen professor worden misschien, maar we halen eruit wat erin zit. Dat vind ik heel mooi.

Ik zal altijd in deze sector willen blijven werken, misschien wil ik opklimmen naar een leidinggevende functie. De administratie, waar veel mensen een hekel aan hebben, vind ik leuk om te doen. Ik wil me wel meer bezig houden met de organisatie, op de achtergrond betrokken zijn bij de zorg.