Op het moment dat ik besloot de zorg in te gaan, was ik accountmanager. Ik kreeg geen energie van mijn baan destijds en had ook nog een huilbaby. Thuis kon ik niets veranderen, maar ik wilde toch ergens energie vandaan halen. Het idee om in de zorg te gaan werken sluimerde al een tijdje op de achtergrond en ik besloot de stap te zetten. Toen mijn dochtertje negen maanden was begon ik met de opleiding Verzorgende IG. Na drie jaar was ik klaar en ging ik meteen door als verpleegkundige. Nu ben ik bezig met mijn HBO-opleiding.

Momenteel werk, studeer ik en heb ik een gezin. Je krijgt het door deze combinatie wel wat drukker, maar dit is echt mijn passie. Het is net alsof alles naar me toekomt. Je moet echt wel wat voor de opleiding doen, maar het lukt gewoon. Dit werk past bij me en is echt mijn ding. Daardoor wordt het een stuk gemakkelijker.

De zorg zit echt in je hart: het past, of niet. Mijn werk is mooi omdat je veel waardering terugkrijgt. Zaterdagavond zat er een groep in de huiskamer die heel veel van Nederlandstalige muziek houdt. We hebben er een lekker feestje van gemaakt: chips op tafel gezet, heel hard gezongen en gedanst. Als je dan naar huis gaat denk je toch: ‘Jeetje, dit voelt helemaal niet als werken!’