Afgelopen maanden hielpen we op de revalidatieafdeling een mevrouw wiens beide benen en arm zijn geamputeerd. Van haar andere hand had ze alleen nog haar duim over. Ze kwam bij ons terecht nadat ze maandenlang in het ziekenhuis had gelegen wegens een bloedvergiftiging. Cliënten die bij ons komen, hebben vaak echt gewoon pech gehad. Deze mevrouw ging even naar bed omdat ze niet lekker was en een paar uur later was ze bijna dood. Zoiets kan jou en mij ook overkomen.

Als verpleegkundige in een revalidatiecentrum help ik haar weer zelfstandig worden. Alhoewel ze eigenlijk niks meer zelfstandig kon, stonden wij als team voor de uitdaging om haar toch weer zoveel mogelijk te leren. We hielpen haar er mentaal zoveel mogelijk bovenop te komen en leerden haar zich weer aan te kleden, wassen en douchen. Alhoewel ze nog veel mantelzorg nodig heeft, kon mevrouw na een paar maanden toch weer naar haar gezin, naar huis. Zoiets is geweldig.

Ik vind mijn beroep prachtig. Als de wekker gaat ‘s ochtends is het nooit het feest om op te staan, maar uiteindelijk ga ik altijd met energie naar mijn werk. Als team rondom de revalidant kunnen we ervoor zorgen dat iemand weer opknapt en toch naar huis kan. Vaak lukt dat en dat geeft energie.