Ik heb geleerd dat naar je hart luisteren een garantie voor geluk is. Het is alleen niet altijd de meest makkelijke keuze. Ten eerste: hoe kom je erachter wat in jouw hart ligt? Ten tweede: hoe kun je de moedige keuze maken jouw hart te volgen? Ik wist mijn hele leven dat ik iets "met mensen" wilde doen, alleen wat precies wist ik niet. Toen ik jaren later mijn hbo communicatiediploma op zak had wist ik inmiddels wat ik niét wilde: op commerciële wijze "iets met mensen doen". Écht er voor mensen zijn, ze begeleiden in het leven en helpen luisteren naar hun hartenwens, dat wilde ik doen. Maar hoe kon ik nu zelf mijn hart gaan volgen? Ik had nu eenmaal dit diploma..

Op mijn pad kwam een vacature van Stichting Ijsselmonde-Oost; een stichting voor mensen met een verstandelijke beperking. De missie en christelijke visie spraken mij helemaal aan. De functie communicatiemedewerker niet. Echter voelde ik mij "beperkt" door mijn diploma dus dacht dat ik geen keus had. Maar.. Omdat ik tijdens het sollicitatiegesprek vrijuit over mijn passie voor mensen en hartenwens durfde te praten, werd ik aangenomen als woonbegeleider! Na een jaar mocht ik binnen de stichting doorstromen naar een andere functie: werkbegeleider in een lunchroom. Een creatieve, sociale omgeving waarbinnen ik cliënten begeleid in het werk binnen de lunchroom.

Via de werkgever mocht ik ook opnieuw gaan studeren en nu volg ik de studie "naar m'n hart": sociaal pedagogische hulpverlening.

Ik dacht dat mijn vorige opleiding mij beperkte in het krijgen van mijn droombaan. Ik wil niet dat mijn cliënten denken dat hun beperking ze in de weg staat om hun droomleven te leiden.

Als ik een jaar geleden alleen van beperkingen en niet van mogelijkheden was uitgegaan, werkte ik nu niet in de zorg. Ik wist wat in mijn hart lag en ik ging ervoor. Deze instelling neem ik elke dag mee naar mijn werk. Ik kan met trots zeggen: Ik zorg! Ik zorg dat ik een mens met mogelijkheden en niet alleen beperkingen zie. Ik zorg dat medewerkers zich gewaardeerd en gezien voelen op de werkvloer. Daarom benoem ik steeds hun sterke punten, juich ik als iets eindelijk lukt en laat ik ze zoveel mogelijk alles uit proberen. Zo beoog ik een positieve omgeving te creëren waarbinnen ze zichzelf kunnen ontwikkelen.

Uiteindelijk hoop ik eraan bij te dragen dat mensen vanuit hun hart gaan leven en hun passie uitdragen. Want dát is een enorm krachtig gevoel.