Ik mag doen waar het voor mij in het leven om gaat. Dienstbaar zijn aan kwetsbare mensen en hen begeleiden om zoveel mogelijk zelf richting te geven aan hun leven! Ik vind het mooi en dankbaar werk.

Ik heb 4 jaar gewerkt als tandartsassistente. In die tijd stond mondzorg nog in de kinderschoenen en was voorlichting geven en begeleiden bij angst een taak van de assistente en dat vond ik geweldig.

Maar ik wilde meer en dat kon in die tijd niet. Dus maakte ik een switch: de gezondheidszorg uit, het kantoorleven in! Bijna 30 jaar geleden schoolde ik mij om tot secretaresse en in mijn laatste baan op kantoor werkte ik als officemanager en zelfstandig coach. Een mooie carrière waar ik veel kansen heb gekregen en benut.

Tot ik bij mezelf dat lege gevoel herkende, iets wat ik regelmatig besprak met cliënten en collega’s. Ik nam een hond, deed meer leuke dingen, verdiepte mij in mijn hobby’s. Maar dat hielp allemaal niet! Tot ik een oproep op Facebook zag voor vrijwilligerswerk bij ouderen.

Mijn eerste dag, ik herinner me die nog als de dag van gister. Ik was stik zenuwachtig, samen met mijn hondje op de koffie bij licht dementerende ouderen. Voor die tijd had ik nog nooit met deze doelgroep te maken gehad! Maar 1 stap over de drempel en ik was om; het was liefde op het eerste gezicht. Wat ik kon betekenen voor deze ouderen deed er toe en dat raakte mij bijzonder! Dat werd gezien en een zorgmedewerkster adviseerde mij te solliciteren en zo is het balletje gaan rollen.

Ik ben nu 2^e jaars leerling verpleegkundige, een zij-instromer noemen ze mij. Ik geniet elke keer weer van mijn studie en mijn werk. Maar het is niet altijd rozengeur en maneschijn, er zijn ook zeker ontnuchterende momenten. Als leerling moet je sterk in je schoenen staan. De focus houden op jouw rol en doel; het halen van een diploma. Goede werkbegeleiders en praktijkopleiders zijn goud waard in dit proces en gelukkig zit ik in die fortuinlijke omstandigheid.