Ik zorg ervoor dat de mensen in mijn wijk de juiste zorg krijgen om zelfstandig en verantwoord thuis te kunnen blijven wonen. Er is heel veel mogelijk en in overleg met andere hulpverleners kan ik de zorg regelen die cliënten nodig hebben.

Deze sector is toch een bepaalde roeping. Alhoewel je zeker je hersenen moet gebruiken, doe je het toch ook echt met je hart. Het mooist vind ik dat je er echt kan zijn voor mensen. Een meneer die zegt: “Wat fijn dat je er bent”. Of een mevrouw die eenzaam is, waarmee je even een kop koffie kan drinken.

Ik zie talloze verschillende mensen met allerlei verschillende ziektes in alle leeftijdscategorieën. Zo hebben we een jongetje van acht, die we op school prikken met insuline omdat zijn ouders werken, maar ook een dame die binnenkort 100 jaar wordt. Sommigen zijn fysiek heel zwak omdat ze bijvoorbeeld een hartprobleem hebben. We verzorgen ook mensen met een gebroken pols die tijdelijk niet alles zelf kunnen doen of dementerenden. Je komt echt overal over de vloer.