Het zorgzame zit in de familie en onze Indische achtergrond: of je nu ziek bent of gezond, jong of oud, in onze familie zorgen we altijd voor elkaar.
Dat ik in de zorg wilde werken, wist ik daarom al toen ik op de basisschool zat. Nu werk ik in een verpleeghuis voor mensen met een Indische achtergrond. Het voelt als een warm bad: ik kan Maleisisch praten met de mensen, ik herken de Indische gewoontes vanuit mijn eigen familie. Soms ziet een bewoner mij zelfs als een soort kleindochter. De band die ik opbouw met de mensen vind ik heel speciaal.
In het verpleeghuis werk ik op een afdeling voor dementerende ouderen. De spontane verhalen van de mensen maken mij vrolijk. Dan ben je met ze in gesprek over iets, en zeggen ze ineens iets wat een totaal andere draai aan een verhaal geeft. Dat onverwachte kan ik altijd wel waarderen - daar ga ik gewoon in mee.
Wat ik ook zo mooi aan mijn werk vind: dat je met een klein gebaar - even met iemand meelopen, een hand vasthouden, even naast iemand gaan zitten - al iets kunt betekenen voor iemand, en dat ze zo dankbaar zijn. En het allermooiste vind ik als mensen hun levensverhaal aan mij vertellen. Dat vertrouwen krijg je niet zomaar. Als ze mij dat vertrouwen geven, voel ik mij heel dankbaar.