Vroeger zeiden vriendinnen wel eens tegen me: is de zorg niks voor jou? Ik ben namelijk wel een zorgzaam type dat het contact met mensen heel fijn vindt. Daarom heb ik jarenlang mijn eigen schoonheidssalon gehad. Maar op een gegeven moment ging bij mij toch de knop om en ben ik gaan rondkijken of ik ergens kon ‘snuffelen’ aan de zorg.

Ik ben in eerste instantie gestart als Helpende en heb doorgeleerd voor de opleiding Verzorgende IG. Nu ben ik bezig met de MBO-opleiding tot Verpleegkundige. Mijn doel is om ook HBO te gaan doen. Ik wil mensen zo goed mogelijk kunnen helpen. Dan moet ik dus meer weten wat voor een aandoening ze hebben, wat er achter zit, wat ik kan inzetten als hulpmiddel, wie ik nog meer kan inschakelen. Ik wil verder kijken, de dingen zo goed mogelijk regelen voor de mensen, zodat ze uiteindelijk weer zelf verder kunnen.

Dit werk is zo waardevol. Omdat je zorg geeft aan mensen die het nodig hebben. Maar ook vanwege het emotionele stukje. Daarom vind ik palliatieve zorg heel mooi. Ik heb twee keer een cliënt mogen begeleiden naar het einde. Dan ben je er echt voor de cliënt, om het zo comfortabel mogelijk te maken. Ik vond het bijzonder om dat te mogen doen, en om het vertrouwen van de familie te krijgen. Je bent in zo’n periode intens betrokken bij de cliënt en zijn familie en daardoor bouw je een speciale band op. Afgelopen voorjaar had ik een cliënt die graag nog een keer de carnavalsoptocht wilde meemaken. We hebben hem in z’n carnavalsoutfit gekleed en in de Wensambulance gingen we naar de optocht. Daar zat hij, op de brancard, te genieten. Dezelfde avond is hij overleden.

Het was verdrietig, maar samen hebben we betekenis kunnen geven aan die laatste momenten. Het is gegaan zoals zij dat wilden.