Ik werk in een diagnostisch centrum dat gevestigd is boven een huisartsenpraktijk. Dat heeft een groot voordeel; we hebben hele korte lijntjes met de dokters. Vanmorgen kwam er bijvoorbeeld een meneer langs die al vijf weken lang pijn had in zijn elleboog. Op de huisartsenpost dacht men destijds dat hij zijn arm had gekneusd, maar de pijn verminderde onvoldoende.

Zijn eigen huisarts stuurde hem daarom naar mij toe en ik zag meteen op de röntgenfoto dat er een heel stuk bot van zijn elleboog was afgebroken. Het voelde niet goed om hem een dag te laten wachten op de uitslag. Daarom heb ik meteen de radioloog van het ziekenhuis opgebeld zodat de huisarts kon hem snel kon doorsturen. Bij mijn vorige baan in het ziekenhuis had ik niet zo snel kunnen schakelen.

Ik ben bij mijn huidige werkgever terecht gekomen na een ernstig auto-ongeluk. Doordat ik geen patiënten meer kon optillen vanuit een brancard of rolstoel, raakte ik arbeidsongeschikt. Destijds had ik nooit gedacht dat ik mijn oude beroep nog kon uitoefenen. Doordat de meeste cliënten van ons diagnostisch centrum zelfstandig op de behandeltafel kunnen komen, kon ik toch weer als radiodiagnostisch laborante aan het werk. Ik ben daar nog elke dag heel erg blij mee.