De zorg heeft mij altijd al aangesproken. Ik heb dat van mijn moeder: we zorgen allebei graag voor anderen. En ik vind het fijn om te leren. Dankzij mijn opleidingen verpleegkunde - eerst MBO en daarna HBO - kan ik me steeds meer verdiepen in mijn vak.

Als verpleegkundige op de dagverpleging zorg ik voor patiënten die voor een kortdurende opname komen. Omdat ze niet een heel zware operatie ondergaan, gaan ze meestal dezelfde dag nog naar huis. Toch zijn ze vaak wel nerveus. Dat snap ik heel goed. Daarom probeer ik ze altijd zoveel mogelijk op hun gemak te stellen. Van de week zei een meneer tegen me: “Wat fijn dat jij zo kalm bent. Daardoor was ik toch wat minder zenuwachtig.”

Ook werk ik als verpleegkundige op de afdeling chirurgie. Hier liggen patiënten die een zwaardere operatie hebben gehad en langer op de afdeling liggen. Ik doe wondzorg, houd het herstel van de patiënt in de gaten en ik monitor patiënten op eventuele complicaties.

Ik ben er best trots op dat ik op deze afdeling werk. Er zijn veel verschillende soorten medische zorg die ik moet geven. Maar ik ben ook degene die de patiënt tot steun is, als hij zich wat zorgen maakt, of zijn verhaal kwijt moet. Mij zien ze namelijk best vaak over de afdeling lopen, dus dan roepen ze mij even. Soms is het druk, en wil iedereen tegelijk iets van je. Maar voor patiënten maak ik altijd even tijd. Dat emotionele stukje is heel belangrijk in mijn vak. Een operatie is namelijk niet alleen fysiek, maar ook mentaal heel ingrijpend.