Na mijn universitaire studie Gezondheidswetenschappen ben ik in 2003 begonnen als ‘Mental Health deskundige’. Een van mijn taken is het uitvoeren van triages bij cliënten die met name door huisartsen worden verwezen.

Als de hulpvraag duidelijk is, verwijs ik de cliënt door naar het meest passende team voor een intaketraject. Tijdens dit traject bekijkt de intaker de aard en de ernst van de klachten en krijgt de cliënt een advies over welk behandeltraject het meest geschikt is. Voor een juiste triage is een goede samenwerking tussen alle teams en elkaar voortdurend op de hoogte houden van veranderingen, erg belangrijk. Door de jaren heen bouw je ook een groot netwerk op met collega’s van andere GGz-aanbieders, GGz-praktijkondersteuners, verwijzers uit de regio en natuurlijk met mijn eigen collega's.

Ik werk 44 jaar in de zorg, waarvan 30 jaar binnen de GGz. Werken met cliënten en alles wat daarmee te maken heeft, boeit me zeer. Ik heb meerdere opleidingen gevolgd en iedere keer met veel plezier. Ik ben begonnen als ziekenhuisverpleegkundige. Op jonge leeftijd droeg ik daardoor al veel verantwoordelijkheid. Als ik het vergelijk met tegenwoordig krijg je nu veel meer begeleiding tijdens de opleiding. In de praktijk kreeg ik vaker de opmerking dat ik niet zoveel met de patiënten moest praten. Dus toen besloot ik om daar dan maar mijn beroep van te maken. Een aantal jaren heb ik gewerkt als (sociaal) psychiatrisch verpleegkundige, waarbij ik cliënten ook thuis bezocht en behandelde. In 2003 stimuleerde een collega mij om Gezondheidswetenschappen te gaan studeren. Mijn werkgever steunde me hierin en bood me de mogelijkheden om deze nieuwe uitdaging aan te gaan.

Gedurende de opleiding zat ik in een groep met enkele jonge studenten die net van de middelbare school afkwamen. Voor mij was het fijn om de studie in deeltijd te doen en met een flinke rugzak vol ervaring. Wat ik leerde kon ik meteen toepassen in het dagelijkse werk. Mijn studiegenoten maakten regelmatig gebruik van mijn ervaring en ik deelde mijn kennis graag.

Sinds de start van de marktwerking in 2008 zijn er landelijk veel nieuwkomers bijgekomen in deze vrij complexe zorgsector. Het gevolg is dat de wachtlijsten voor onze allround GGz-organisatie veel langer zijn geworden. Het hulpaanbod in de regio is in bepaalde gevallen in té beperkte mate aanwezig, zoals de zorg voor licht verstandelijk gehandicapten met psychiatrische problematiek, waardoor deze mensen tussen wal en schip dreigen te vallen. Dit probleem doet zich ook landelijk voor.

Vanaf het uitbreken van de coronacrisis werk ik voornamelijk thuis. Na een paar weken was de GGz volop in bedrijf met behulp van (beeld)bellen en video-vergaderen. Het is een goede oplossing die zowel de cliënten als ons, goed bevalt. Als het weer verantwoord is, wordt het persoonlijke contact opnieuw de basis. De verwachting is dat het contact via internet ook in de toekomst functioneel wordt ingezet. Het vinden van een gezonde balans tussen persoonlijk- en internetcontact is een kwestie van uitproberen. Ik probeer er, ondanks dat zich steeds weer nieuwe uitdagingen voordoen in mijn werk, het beste van te maken en lol te houden in mijn werk. Dat lukt prima.