De plek waar ik werk, is voor ouderen hun laatste thuis. Dat gegeven maakt mijn werk bijzonder. Elke dag zorgen wij voor hun mijlpaaltjes. Ik begin ’s ochtends met eten rondbrengen – daar kijken de meesten naar uit. Sommigen verheugen zich op hun krantje. Kopje koffie erbij, koekje… Ze zijn altijd blij als ik er ben. Ik maak even een babbeltje en probeer mensen uit te dagen. ‘Kom, we gaan effe lekker naar beneden toe’, zeg ik dan tegen iemand die amper de kamer af wil komen.

Ik werk nu een paar jaar als woonzorgmedewerkster en zorg hier voor de huishoudelijke taken. Daarvoor werkte ik zestien jaar als voedingsdeskundige voor ouderen. Deze mensen zijn kwetsbaar en grappig tegelijk, je staat soms versteld hoeveel humor ze hebben. Af en toe hebben ze het moeilijk, in dit vak krijg je ook te maken met mensen die geen hulp willen. Maar als het dan toch lukt om ze op te vrolijken, of om samen een oplossing te vinden, ga ik met zo’n goed gevoel naar huis. Ook dát is zorgen: luisteren, een goede sfeer creëren, aanvoelen wat iemand nodig heeft. Ik zorg voor de mensen zoals ik hoop dat er later voor mij wordt gezorgd.