Om eerlijk te zijn was ik niet van plan om in de ouderenzorg te werken, maar het was onderdeel van mijn studie tot verzorgende ig (individuele gezondheidszorg). Toen ik hier eenmaal werkte, ben ik er niet meer weggegaan.
De mensen die hier komen, hebben een groot verlies meegemaakt. Ze leveren hun zelfstandigheid in, kunnen niet meer thuis wonen en worden gescheiden van hun partner. Dat doet pijn. En juist dáárom vind ik het zo mooi om een luisterend oor te bieden. Soms vertrouwen bewoners mij dingen toe die ze zelfs hun familie niet toevertrouwen. Hoe bijzonder is dat?
De dood hoort ook bij ons vak. Mensen die niet in de zorg werken, vragen me soms of ik dat niet eng vind. Het klinkt misschien gek, maar ik vind het ontzettend mooi om mensen en hun naasten bij te staan tijdens het laatste stukje. Dát zijn de momenten die ertoe doen. Als een bewoner dan niet alleen wil zijn, ’s avonds als het donker wordt en de familie naar huis is, ga ik erbij zitten. Die laatste gesprekken vergeet je niet meer. Er zijn heel veel bewoners die ik in mijn hart heb gesloten de afgelopen jaren. Gelukkig heb ik een groot hart; er kunnen nog heel veel bijzondere mensen bij.